Ata üzerine

Yazmadan duramayacağım. Televizyon camiası kendi elleriyle büyüttüğü bir şöhretini daha extacy'e kurban verdi. Tahmin ediyorum ki ileriki günlerde Savaş Ay bununla ilgili geniş bir program yaparak; çarpıcı açıklamaları, son görüntüleri, sürpriz tanıkları ekrana getirecek, psikiyatristlerle konuyu enine boyuna irdeleyecektir.

Ama olayın başka bir yönü var ki Ata'nın ölmesi, televizyonun beynimde yarattığı sanal dünyayla yüzleştirdi beni. Televizyonda yapılan tüm programların belli bir senaryo üzerine kurulmuş olduğuna kendimi o kadar çok inandırmışım ki bir ölümle dalga geçiyorum iki gündür. Çocuğun öldüğüne inanmıyorum; "reklam ölümüdür bu" diye düşünüyorum. Sanki şöhretleri sönünce annesiyle oturup böyle bir oyun hazırlamışlar gibi geliyor. Yazık valla yazık... Bize de yazıııık, roller dağıtıldıktan sonra özüne dönemeyen o insanlara da yazık...

Konuyu fazla uzatmadan sözlerimi şöyle bitirmek istiyorum: "Ata ölmedi, showumuzda yaşıyor"