ikinci bahar

yıllarca unutmadım, o dönem içinde bulunduğum aciz, umutsuz, biçare durumdan mıydı bilemiyorum ama kafama kazınmıştı bu replik:
- seni hep seveceğim, ölünceye kadar...
- seni hep seveceğim, öldükten sonra bile...
dün yine izledim, tarihin benim için nasıl tekerrürlerden ibaret olduğunu bir kez daha hatırlattı. arka arkaya söylenmiş iki cümle olarak çok "banal"(!) dursa da, o güzel senaryonun finalinde, Şener Şen ve Türkan Şoray yorumuyla taşı bile eritecek bir şekle bürünen bu cümle yine içime işledi.