yazasım geldi
aylar aylar sonra 5 güncük yaptığım bir iznin verdiği enerjiyle merhaba...
ömrümünü tüketen, ruhumu sömüren, "ben gidiyorum, yetti garii..." deme özgürlüğümü bile anlayamadığım bir baskıyla elimden alan iş temposuna kısa bir ara verdim.
izmirdeydim, mutluydum, huzurluydum, kalp çarpıntılarım azalmış, yüzüme garip bir gülümseme yerleşmişti. üşenmedim, dert etmedim, sıkılmadım, sıkmadım...
yürüdüm, gezdim, izledim, yoruldum, bir çay bahçesi bulup çayımı kahvemi içtim, kitabımı okudum, kalktım, mağazaları gezdim, alışveriş yaptım, hem izmirli gibi hem tatilci gibi,
"zamanın randevusu yok burada" dedim, hiç strese girmedim, hiç olmadığı kadar çok gelen istihbarat telefonlarını usulca dinleyip, "kusura bakmayın ama izin verirseniz, ben izindeyim" dedim... "güzeldi" tatilin özeti..
ama bitti...
kurtlar sofrasına geri döndüm. bir şehri, bir işi, bir tatili güzel kılan insanlarmış, bunu bir kez daha anladım. bu kentte görmek, sesini duymak, gülümsemek, konuşmak istemediklerimin sayısı, sevdiklerim, özlediklerim, hep yanında olmak istediklerime oranla çoğaldıkça, ortak geçirilen zaman ters orantılı biçimde işledikçe; daha çok gidesim geliyor bu kentten...
ömrümünü tüketen, ruhumu sömüren, "ben gidiyorum, yetti garii..." deme özgürlüğümü bile anlayamadığım bir baskıyla elimden alan iş temposuna kısa bir ara verdim.
izmirdeydim, mutluydum, huzurluydum, kalp çarpıntılarım azalmış, yüzüme garip bir gülümseme yerleşmişti. üşenmedim, dert etmedim, sıkılmadım, sıkmadım...
yürüdüm, gezdim, izledim, yoruldum, bir çay bahçesi bulup çayımı kahvemi içtim, kitabımı okudum, kalktım, mağazaları gezdim, alışveriş yaptım, hem izmirli gibi hem tatilci gibi,
"zamanın randevusu yok burada" dedim, hiç strese girmedim, hiç olmadığı kadar çok gelen istihbarat telefonlarını usulca dinleyip, "kusura bakmayın ama izin verirseniz, ben izindeyim" dedim... "güzeldi" tatilin özeti..
ama bitti...
kurtlar sofrasına geri döndüm. bir şehri, bir işi, bir tatili güzel kılan insanlarmış, bunu bir kez daha anladım. bu kentte görmek, sesini duymak, gülümsemek, konuşmak istemediklerimin sayısı, sevdiklerim, özlediklerim, hep yanında olmak istediklerime oranla çoğaldıkça, ortak geçirilen zaman ters orantılı biçimde işledikçe; daha çok gidesim geliyor bu kentten...
posted by irispersica at 12:19
1 Comments:
Aslında bu yazıyı aylar once okudum ama "bir sehri, bir isi, bir tatili güzel kılan insanlarmış" lafının anlamını uzunca bir süredir hergün sil baştan keşfediyorum, hissediyorum. Sonunda dayanamadım, yorum yazıyorum. İyi bir ekiple en çok tadı çıkartılabilecek bir dünya metropolündeyim. Yanında olmak istediğim de, yanından kaçmak istediğim de kimse yok. Sevdiğim çoğu insan aynı şehirde ama biliyorum ki oraya dönersem sabahın ilk ışıklarından akşamın en yorgun saatlerine kadar "görmek, sesini duymak, gülümsemek, konuşmak istemediklerim"le muhatap olarak bir sure sonra canımdan bezeceğim. "Özlediklerim, hep yanında olmak istediklerim" de hali hazırda yaklaşık aynı durumda olduğu için toplu bunalım seansları düzenleyeceğiz. Kısacası ne kaçmanın ne de dönmenin tadı kaldı.
Yorum Gönder
<< Home